Kolorowo w ogrodzie - bo to przecież maj.

Lubię pełnię wiosny.

W moim ogrodzie już wiosna. Kwitną krokusy, pierwiosnki, zawilce i bratki.

Sałata też już pięknie się rozwija.

No i pięknie kwitnie dereń. Będą owoce na nalewkę.

Jeszcze trochę i będzie jeszcze bardziej kolorowo w ogrodzie.

Takie zimowe widoki dziś rano zobaczyłam. Dosypało śniegu i ciągle pada.

Na zewnątrz zima, a w domku wiosna.

Zima w moim ogrodzie i poza nim.

Wczoraj wróciłam z sanatorium, wypoczęta i  zadowolona. A na powitanie w ogrodzie zakwitły zimowity. One witają jesień, a może nawet zimę. Jadnak ja uznałam, że one witają mnie.

Drugą niespodzianką były owoce akebii. Zaowocowała po raz pierwszy.

Akebia pochodzi z dalekiego wschodu (Chiny, Japonia, Korea). Jest szybko rosnącym, pnącym krzewem owijającym się pędami wokół podpór. W Polsce uprawiane są dwa gatunki akebii: akebia pięciolistkowa i akebia trójlistkowa.

Akebia pięcioliskowa dorasta do 5-10 m wysokości, wytwarzając rocznie 1-3 m przyrosty. Ciemnozielone liście są bardzo dekoracyjne - złożone z 3-5 listków, półzimozielone, opadają dopiero po silnych mrozach. Przy pierwszych przymrozkach wybarwiają się na purpurowo.

Kwiaty są rozdzielnopłciowe, jednopienne (na tej samej roślinie są osobno kwiaty męskie i żeńskie). Zebrane są w nieduże grona składające się z większych (2-3 cm średnicy), czekoladowopurpurowych kwiatów żeńskich i mniejszych (0,5-1 cm) różowych kwiatów męskich. Kwiaty wydają lekki korzenny zapach, co może być dodatkową atrakcją, gdy akebia rośnie koło okna, furtki lub oplata altanę. Rozwijają się w końcu kwietnia – maju.

W październiku dojrzewają niezwykłe owoce przypominające kształtem grube parówki. Są to podłużne jagody długości 10-13 cm, zebrane najczęściej po 2-3 (czasem dużo więcej) w owocostany. Z zewnątrz są fioletowe, a po dojrzeniu pękają odsłaniając biały miąższ z czarnymi pestkami. Miąższ nadaje się do jedzenia - jest smaczny, słodki, z melonowatym posmakiem. Akebie najobficiej owocują, gdy nastąpi zapylenie krzyżowe, dlatego w pobliżu siebie dobrze jest sadzić różne odmiany lub gatunki. Chcąc zwiększyć plon owoców, można kwiaty zapylić samemu w pełni rozkwitu pocierając kwiaty męskie jednej odmiany o kwiaty żeńskie innej odmiany.

Wymagania Akebia może rosnąć prawie na każdym stanowisku, ale nie lubi cienia i bezpośredniego, silnego słońca w południe. Rosnąć może na każdej przeciętnej glebie. Akebia jest w Polsce wystarczająco mrozoodporna. W ostre zimy może przemarznąć do granicy śniegu, ale wiosną nowe pędy łatwo odrastają z podstawy.

W ogrodzie kwitną astry, kwiaty jesieni.

Karłowe dalie też mają się dobrze.

Owoce też są. Słodkie winogrona.

Kwaśne jeżyny.

A to gruszka chińska nashi.

Owoc o wielu imionach

Nashi to niezwykły owoc znany pod wieloma nazwami – niektórzy nazywają go gruszką azjatycką, co wskazuje na jej pochodzenie, inni – gruszką szampańska, co znowu wiele mówi o jej orzeźwiającym smaku. Jeszcze inni znają nashi jako gruszkę piaskową – to znowu przytyk do jej miąższu owocu, który przypomina trochę konsystencję piasku.

Owoc ten, oryginalne naturalne skrzyżowanie jabłka i gruszki, wielkości trochę mniejszej niż piłeczka tenisowa, pochodzi właśnie z Azji, a stamtąd udał się na podbój reszty świata – wszędzie był przyjmowany z dużym entuzjazmem poza Europą, gdzie wszem i wobec królowała grusza.

Mimo, że pochodzi z Azji najbardziej popularny jest obecnie w Australii.

Nie trzeba jednak odrzucać starej dobrej gruszy i ich smacznych owoców, aby docenić nashi – smaczny owoc o matowej i szorstkiej skórce koloru żółtego, który w smaku jest słodki i orzeźwiający.

Piaskową konsystencję  nashi zawdzięcza sklereidom, czyli komórkom kamiennym, które czynią owoce bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne. Co więcej – dobrze przechowywane nashi wytrzyma nawet pół roku!

I pięknotka przybiera już swą  piękną barwę.

Pięknotka należy do tych roślin, których urodę podziwiamy głównie jesienią. Wtedy cała obsypana jest owocami w oryginalnym kolorze.

W naszych warunkach klimatycznych pięknotka (Callicarpa) rośnie jako krzew o liściach opadających na zimę. W Polsce uprawiać możemy kilka jej gatunków. W rejonach naturalnego występowania pięknotek - tropikalnych i subtropikalnych częściach Azji, Australii, Ameryki Północnej i Środkowej - rośnie ich ponad 40. Niektóre mają formę drzew, inne krzewów.

OD KWIATÓW DO OWOCÓW

Przez większość sezonu pięknotka niewiele się wyróżnia pośród innych krzewów - ma wzniesione pędy dorastające do 1,5-2 m i eliptyczne liście. Latem rozwija drobne, pachnące, liliowo-różowo-żółte kwiaty skupione w gęstych kwiatostanach w kątach liści. Przypominają one rurkowate kwiaty werbeny (pięknotka należy do rodziny werbenowatych).

Na dokładniejsze oględziny krzewu warto się wybrać z lupą. Pod nią dostrzeżemy gwiazdkowate włoski na pędach i maleńkie żółte gruczołki na spodzie liści.

Aby jednak pięknotkę uznać za rarytas, na jej popisowy numer trzeba cierpliwie poczekać do jesieni. Wtedy wzdłuż gałązek dojrzewają w pęczkach piękne fioletoworóżowe owoce o lśniącej skórce - podobne do jagód pestkowce. Mają po 3-4 mm średnicy i jest ich całe mnóstwo. Nic dziwnego, że nazwy pięknotki - łacińska Callicarpa i angielska beautyberries - odnoszą się do urodziwych owoców. Uwaga, nawet jeśli wydają się apetyczne, lepiej ich nie jeść.

Początkowo "jagody" maskuje zieleń. Najlepiej prezentują się na nagich gałązkach. W takim stanie podziwiamy je zazwyczaj do końca listopada.

I jeszcze kilka zdjęć z mojego jesiennego ogrodu.

Zdjęcia z ogrodu.

Jeszcze lato, ale już do ogrodu wpycha się jesień.